داستان آغاز یک سفر 24 ساعته به لردگان دامن میگیرد . پس از استقبال کم اعضا در قبال اردوی شمال ... . یحتمـــل صلاح کار در سفر شمال نبوده و از طرفی برخی معتقدند : جو ضد فرهنگی - اسلامی حاکم بر آن منطقه رای بچه ها را زده است ...

چه عرض کنم ؟؟

بگذریم از این ها ، اصل و اساس سفر به طبیعت   ( حال چه شمال باشد چه لردگان ) تقویت تفکر یکتاپرستی و درک بیشتر قدرت های لاینتنهی الهی است

(قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ)

، انسان از بدو خلقت و عامل دانستن بت های سنگی ثابت کرد که میداند هر چیزی خالق و آفریننده ای بزرگ و حکیم دارد اما در تشخیص آن که او کیست دچار اشتباه بوده است ، که بعد ها به سفارش انبیاء به حق و یکتانشان و به قیمت خون پاک جانباختگان راه اله به سرمنشا حقانیت پی بردند . همیشه این سوال ذهن انسان را درگیر خود کرده است که

"من کیستم ؟" "کجا بوده ام" "کجا می روم ؟" "هدف از خلقت من چه بوده است ؟" و ...

 راه حل اساسی این سوالات نه در نوشتار یافت میشود نه در گفتار . تا جایی که قرآن پس از تذکر به پرستش یگانه خدای جهانیان امر به سفر و تدبر فی آیاته میکند و از نشانه های صاحبان خرد می داند . حضرت سعدی میفرماید :

و نشان می دهد که اگر هزاران دانشمند نام و متخصص به دور هم جمع شوند نتوانند حتی یک ذره از این طبیعت را به این دقت بسازند که سر باشد از این ...!  نتوانند

وقتی شش آبشار به آن عظمت را با چشمان خود میبینی و صدای برخورد جریان آب به شاخه ها و سنگ ها نوایی دل انگیز را مهیا کرده است گویا فریاد میزنند که خدا هست و هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار ...

از دیگر نکات مثبت طبیعت اینست که طبیعت معلم است . درس می دهد . درس اخلاق . خوش رویی . کمک به هم نوع و... 

وقتی از صخره ای که بیش از 80 درجه شیب دارد بالا میروی و دست رفیقت رو سفت میچسبی تا نیفتد ، در زندگی هم هیچ گاه او را فراموش نخواهی کرد . یعنی در سختی ها امتحانت را پس داده ای . یا اینکه اگر پایت را اشتباها روی سنگی گذاشتی (در زندگی اشتباهی کردی) و لیز خوردی نه تنها خودت به دردسر انداخته ای بلکه عده ای دور و بر خودت را هم به درگیر خودت میکنی و درس بعدی که نباید غصه اشتباهات قبلی رو خورد بلکه باید عبرت گرفت تا دفعه دیگر حواست را جمع کنی و جای پایت را حساب شده انتخاب کنی و درست عمل کنی و حمایت از رهبر گروه ، اگر در هر جامعه ای چه جامعه کشوری و چه جامعه کوچکی مثل کوهنوردان ، اگر به دنبال رهبر آگاه ، عالم و مجرب نروی ، ناچار از قافله عقب میمانی و گم خواهی شد ، دقیقا چیزی که به عینه مشاهده کردیم در این سفر . و چه بسا درس های دیگری که طبیعت به ما داد و به بیان قسمتی از آن بسنده کردیم

در توصیف این نعمت الهی که طبیعت باشد حرف بسیار است که به مکتوبات نگنجد بلکه باید خودتان از نزدیک ببینید تا درک کنید این شگفتی را ..

1.رسم زمانه ، رسم زمانه که میشنویم ، همین گذر تکراری تاریخ است ؛ خیلی وقت است که تا زمین به دور افلاک یک دور کامل می زند ، مردم جشن می گیرند و به یک دیگر تبریک می گویند . این زمانه است و رسمش اینست که بعد از هر عید یک قدم به آخرین قدم دنیا نزدیک میشویم و به دیدار باقی میشتابیم... بی تعارف !

2.اما همینطور یک جا نشستن و نگاه به این روندی که مدام میگذرد چه فایده ؟ ؛ به خودمان یادآوری کنیم آنچه بوده و اشتباه بوده ، چه حق الناس هایی که گردنمان بوده و چه حق الله هایی..

3.چه خاطری را - خدای ناکرده- آزرده ایم ، چه کینه ای بر دل داریم و چه ناپاکی هایی در زندگی داشته ایم ؛ نگاه میکنی دیوار خانه ات تمیز شده است ، آفرین چه زیبا ! ، نگاه میکنی پنجره و میز و کمد و قاب دیوار و دسته ی در و فرش هایتان و آذین های ساده که سفره تان باشد ، خیلی عالی است ... زیبا شده است. خوب دقت میکنی لکه ای بر دیوار باقی نمانده باشد ، بعد هم بیشتر حساس میشوی که اگر لکه ای بر شیشه و دیوار بنشیند بیشتر از قبل به چشم می خورد ، حالا هم یک نگاه به روح مان بکنیم. این خانه که میبینی اینهمه وقت و انرژی صرفش کردی سال دیگر که نه ، همین یک ماه دیگر باز کثیف می گردد و نیاز به مراقبه دارد ؛ آیا همینقدر محاسبه و مراقبه که هفته قبل از عید به پای نوروز تا 13 اش میریزیم ، یک ذره اش را برای جان مان خرج کرده ایم؟ ، سختی باید دید و نهایت این سختی آسانی است ، تازه خدا هم در راه کمکت می کند ؛ چه معامله خوبی .... آخرش هم سر افرازی

در سال 93 ، همانگونه که مراقبیم در و دیوار تمیزمان لک بر ندارد -دست کم-همان قدر هم به فکر نفس مان باشیم که باقی می ماند و عاقبت مان به چگونگی آن است.

در سال 93 ، سختی های به ظاهر دشوار زندگی را با کاشت تخم محبت و عشق به همنوع و دوستی های سالم و رفقایی غمسوز و صلاح اندیش که مانند یک برادر در تمام طول زندگی در کنار فکر و اندیشه آدمند ، بپوشانیم

در سال 93 ، خوب باشیم و خوب ببینیم ، حیاه طیبه فراموش نشود...

سال نو مبارک !!

وقتی دقیق میشوی میفهمی مدیر یعنی چه..

بعضی ها که امکانات ندارند شروع میکنن به جزع و فزع کردن !! به زمین و زمان بد و بیراه گفتن ! همه را به گردن پشتیبانی می اندازند.امکانات کمه! جمله فرار خیلی هاست.

تازه وقتی هم که امکانات بیاد کلی آدم میخواهد تا همان ها را هم مدیریت کند اما یکی را میشناسم که اینطور نبود:

تقریبا تمام ادوات سنگین لشکر ، غنیمتی بود . توی اون شرایط هیچ کشوری به ما توپ و تانک نمیداد و احمد فقط در یک مورد 300 قبضه توپ غنیمت گرفته بود ؛ وقتی هم که پرچم تانک عراقیا رو عوض میکرد و تانک ها مال ما میشد ، خیلی حواسش به آنها بود...

هجده سال از آن زمان می گذرد

شما نوشته بودید حسین خاکی و خسته از خطر برگشته بود

و میخواست به قرارگاه برود
از یک راننده تانکر آب خواستکه شلنگ را روی سر او بگیرد تا شسته شود
حسین با یک دست سرش را می شست که راننده برای شوخی آب را گرفت داخل یقه حسین و او را خیس کرد

- وقتی حسین رفت راننده هنوز نمی دانست چه کسی را خیس کرده است

- من آن راننده تانکر آب هستم ، تماس گرفتم که بگویم :
جز لبخند چیزی نگفت .