در این قسمت افراد مختلف به بحث و بررسی عملکرد این تیم می پردازند

- "گواردیولا تنها یک چیز از فوتبال برای حمله می فهمد وآن مالکیت و به حرکت درآوردن توپ در زمین است. به طوری که تیم های دیگر به دنبال آن بدوند. همان کاری که او در بارسا انجام داد. تیمِ او می بایست نسبت به تیم های دیگر مالکیت توپ بیشتری داشته باشد." این متنی است که در سایت بارسا برای توصیف گوآردیولا به عنوان مربی رویایی آبی اناری ها نوشته شده است.

همان چیزی که نشان دهنده تفکر این مربی بوده وهست. چیزی که در دوره مربیگری او در بارسا دیده ایم گواه این مدعاست. بارسا حتی در بسیاری از بازی هایی که بازنده بوده به واسطه پاسکاری های متعدد بازیکنانش همواره مالکیت توپ را با اختلافِ زیادی در دست داشته است. همین پاسکاری ها یا"تیکی تاکا"ی معروف از بارسا در همان سال ها تیمی ساخته بود که به هیچ حریفی رحم نمی کرد. بارسا آن روزها با همین تفکر وهمین سبک بازی هر کاری دلش می خواست انجام می داد. آنها بارها و بارها ال کلاسیکو را به نفع خود به پایان رساندند. بارسا انواع جام ها را فتح می کرد و با بازیِ چشم نوازش برای هوادارانش دلبری می کرد. کسب سه گانه در فصل 2009/2008و در سال بعد کسب سوپر جام اسپانیا، سوپر جام اروپا وجام باشگاه های جهان نشان می داد که بارسا اتفاقی جدید را در دنیای فوتبال رقم زده و به افتخاری رسیده که تکرارِ آن حتی برای خودِ این تیم دشوار یا حتی غیرممکن است.

ارزش کار این تیم در سال های بعد بیشتر دیده شد، زمانی که رئال مادرید رقیب همیشگی بارسلونا کم کم راه شکستِ این تیم را پیدا کرد و در کسبِ جام ها در اسپانیا با بارسا شریک شد. یک سال در فینالِ کوپا دل ری به رئال باخت و قهرمانی را از دست داد، سالِ بعد دیدار برگشت ال کلاسیکو را در یک دیدارِ کاملا ترایک از دست داد وقهرمانی لالیگا را تقدیم رئال کرد. بعد ازآن در لیگ قهرمانان هم مغلوبِ بازی کاملا دفاعی یا به اعتقادِ هوادارانش مغلوبِ ضد فوتبالِ چلسی شد و از راهیابی به فینال چمپیونز لیگ بازماند. هرچند آن سال هم قهرمانی جام حذفی را از آنِ خود کرد اما گوآردیولا اعلام کرد دیگر چیزی برای آموختن به بازیکنان باهوشِ بارسا ندارد وآن فصل آخرین حضور این مربی در تیمِ آبی اناری ها بود.

سال بعد دستیارِ گواردیولا یعنی تیتو ویلانووا به عنوان سرمربی روی نیمکت مربیگری بارسا نشست. آغاز فصل با تیتو باز هم برای بارسا وهوادارانش رویایی بود. بارسا به رکوردهایی جدید دست یافت وهمه منتظر طوفانی دیگر بودند اما این طوفان بیماری ویلانووا بود که داشت همه رویاهای بارسایی ها را از بین می برد. بارسای ویلانووا اما رکوردی جدید در لالیگا خلق کرد. ثبت رکورد قهرمانی با 100امتیاز که قبل از این در دست رئالِ مورینیو بود. اما از دست دادن جام حذفی وشکست تحقیر آمیز 7-0 در دو دیدار رفت وبرگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان مقابل بایرن مونیخ نشان می داد بارسا از روزهای اوجِ افتدارش فاصله گرفته است.

آخرِ فصل ویلانووا به دلیل بیماری وداعی زودهنگام با نیوکمپ داشت وحالا نوبت به مارتینو رسیده بود تا سکان هدایت این تیم را به عهده بگیرد. رکورد مارتینو هم در ابتدای فصل قابل توجه بود. بارسای مارتینو از57امتیاز ممکن 50امتیاز کسب کرده بود وصدر جدول را از آنِ خود کرده بود. اما کم کم نوسان در نتایج بارسا به چشم آمد. تا جایی که بارسا در سه بازی اخیرش در لالیگا 2بازی را به دو تیم سوسیه داد و وایادولید واگذار کرده است.

آنچه در این بین مهم است، تغییر ناپذیری تاکتیک بارسلونا از زمان پپ گواردیولاست. این روزها دیگر تیکی تاکا از بارسا یک غول نساخته چرا که امثال رئال وچلسی از همان آخرین روزهای حضور گواردیولا دستِ بارسا را خوانده بودند و راه هایی هم برای شکستِ این تیم یافته بودند. به نظر می رسد تیتو و مارتینو چیزی به بارسای پپ نیفزوده اند وآنچه از بارسای امروز می بینیم تکیه بر تیکی تاکای سابق وتوانایی فردی بالای بازیکنان است.

بارسا به تاکتیکی جدید نیاز دارد. تاکتیکی که برای حریفان ناشناخته باشد ورقیبان برای گرفتن توپ به دنبال بازیکنان آبی و اناری پوش بدوند. کاتالان ها نیاز دارند از سایه گواردیولا بیرون بیایند تا بارِ دیگر حریفی قدرتمند شوند برای تمام رقبا. بارسا این روزها به مانند شیرِ خسته ای است که گهگاهی غرش می کند و باز به خواب می رود. بی شک اگر مارتینو بتواند ابتدا ضعف خط دفاعی تیمش را با به خدمت گرفتن یک مدافع در حد و اندازه بارسا بپوشاند؛ قدرت فیزیکی تیم را بالا ببرد والبته به دنبال تاکتیکی جدید برای تیم باشد می تواند نامِ خودش را به عنوان مربی ای بزرگ در تاریخ باشگاه ثبت کند. بارسلونا نیاز دارد بار دیگر خود را احیا کند، بایستد وحرکت کند. چرا که این گونه ادامه دادن نتیجه اش می شود همین نتایج نوسانی تیم که هیچکس را راضی نمی کند.