زوج های خاکی (معلم ها نخوانند!)

سبحانک یا لا اله الا انت ، سال معنوی نو مبارک ...

            اما بعد:            

اولین شب قدر است ، سحرگاه 19 رمضان ، کمی ، شاید هم کمی بیشتر از کمی دیر میرسم به مسجد ، منظورم مسجد رضویست...

جایی برای نشستن نیست ، ولی تسلیم شدن هم کار خوبی نبود ، بزور خودم را میان مرکب ها (کفشها) جا دادم ، سمت چپم پمپ آب و سمت راستم باکس برق...

یاد میدان جنگ می افتم ، البته سن ما به این جاها قد نمیده ولی از اینکه خاکی هستم خوشم میاد ؛ خدایا دمت گرم...همینجوری!

برادر گرامی ام ،علی جنتی رو از میان جمعیت دیدم که تلویزیون مشغول دیدن او بود...

او هم می آید ، از دور دست ها ، توصیفات بماند.

قرآن ها که به سر می رود ، نور های مصنوعی شرمشان میشود ، خاموش میشوند...

به ظاهر خوب است ؛ بلکه عالی است ، همه خالی شده اند از این وصله های ناجور ، البته وصله ناجورش آپارتمانی نیست؛وصله ناجور مزرعه ای است...دنیا مزرعه است.

نماز صبح را هم مسجد مهمان ماست ،

وقت بازگشت می رسد اصلا حواسم به خودم نیست ، رفتگر حواسم را برمیگرداند ، می گوید ، دیشب دعوا بوده است؟

- نه حاجی... چطور مگه؟

کمی مکث کرد ، قبل از اینکه چیزی بگوید خودم میفهمم ، آشغال ها را می گوید.

پوسته انواع خوراکی ، همین ها که امروزه بازارشان داغ است.

گفتم نه آقا ! دیشب دعا بوده نه دعوا ؛ یک واو فاصله دارند ...

اما همین واو اینقدر آشغال درست کرده است ؛ حاجی! مقصر واو است نه مردم...

کمی جلوتر بطری آبی نصفه و نیمه است که کمی خاک رویش نشسته...

بطری سان استار هم کنارش ؛ خیلی جالب است شما ها خواب ندارید ؟؛ زوج های خاکی جوان باشمایم!!!...

انگار فقط شما نیستید ، آنطرف تر هم یک زوج دیگر هست یک زوج ، دو زوج و سه زوج و ....

آدم ها خوابند شما هم بگیرید بخوابید ...

ظهر که میروم مسجد زوج های خاکی را نمیبینم ، زوج ها انگار به حرفم گوش کردند ؛ همه به خانه رفتند....