با همسر مكرمه رفته ايم ماه عسل، زينبيه. پابوسي حضرت خانم، دختر موسي ابن جفرعليه السلام. بزرگواري كه به گفته محمد، رفيق شفيق مان و مسئول هماهنگي برنامه هاي حرم، آنهايي كه از عراق عازم ايران مي شوند براي زيارت، سه جا مي روند : مشهد، قم و همين حرم زينبيه خودمان.

در موضوع ماه عسل هم مسائلي مطرح است. اول اينكه، امثال بنده اگر "قاشق" دوم عسل به حلق شان برسد، كليه احشامشان بيرون مي ريزد. حالا تصور كنيد "ماه عسل" را.

در ثاني، ماه عسل براي كشاورزهاي قديم خوب بوده است كه چند ماه از سال را بيكار بودهاند. اگر من فقط " نيم ماه عسل" هم بخواهم بروم، از سركار مودبانه بيرونم مي كنند!

سوما، حالا چرا عسل؟

رابعا، كدام نوع عسل؟ سكنجبين، آويشن، يونجه يا و ...

پنجمش اينكه عسل كدام منطقه؟ خوانسار، فريدونشهر، اردبيل و يا ...

و ...

القصه، با سركار عليه ، همسر محترمه مثل دو تا مرغ عشق داريم از صحن حضرت مي آييم بيرون كه پخش صوت روضه اي توجه مان را جلب مي كند. اطراف را برانداز مي كنيم. جايي آنطرفتر مردم به دور بساطي حلقه زده اند. به تصور اينكه تعزيه است، راهي آنجا مي شويم.

جواني تقريبا 30 ساله، با موهاي ژوليده، شلوار شش جيب سبز رنگي به پا و تك پوش مشكي رنگي به تن دارد. چهار دور زنجير دور بازوهايش پيچيده و دور ميدان رجز مي خواند. گوشه ديگر ميدان صندوقي چوبي قرار دارد كه به زحمت خط رويش را مي خوانم : خطرناك ترين مار دنيا.

و ديگر بلندگويي دستي كه گه گاهي جوانك براي سخنراني استفاده مي كند و گاهي صوت روضه ي حضرت رقيه سلام الله عليها از آن پخش مي شود.

مرد آفتاب سوخته ي حدودا چهل ساله اي هم در گوشه اي از كادر وظيفه ي تداركات، امور مالي و تاييد و تصديق پهلوان را به عهده دارد كه با عنوان "سيد" خطاب پهلوان قرار مي گيرد.

قفس كوچكي هم منتهي اليه لوكيشن قرار دارد كه بچه ميمون بي نوايي به آدم هاي اطرافش خيره شده است.

پهلوان در حالي كه در قل و زنجير است، اطراف ميدان مي چرخد و رو به "سيد" مي گويد: سيد، اگر وسط پاره كردن زنجير جان دادم، به بچه هايم بگو پدرتان براي "يك لقمه نان حلال" جان داد و سيد در حالي كه اشك چشم هايش را پاك مي كند، قول مي دهد، "قول مردانه".

و بعد پهلوان خودش را گره مي زند به روضه ي عباس ابن علي و رقيه خاتون و بعضي كه گريه مي كنند و بعضي دست مي كنند توي جيب هايشان و آماده ي تقديم پول مي شوند به "سيد" مدير مالي و پشتيباني "پهلوان".

برمي گردم.

گنبد فيروزه اي دختر موسي ابن جعفر تو چشم هايم قاب مي شود.

يادم مي آيد از قديم، روضه ي موسي ابن جعفر كه مي خواندند، براي آزادي زنداني ها هم دعا مي كردند.

و حالا "پهلوان" كه در غل و زنجير است و اين مردم كه "زنداني" موهومات اند و تفكر، كه كم كم جايگاهي در نوع زندگاني مان ندارد...

دلم براي اين آدم ها مي سوزد، شايد آنها هم براي من...

"سلام/شونوفتم خبرايس. آ ب ما نيميگوين؟! پخش كنم همه جا يا شيريني ميدين؟"

اين عين متن پيامك سيد مهدي محموديان است كه در آخرين ساعات شنبه شب براي اين حقير ارسال كردند.

فارغ از اينكه پيامك فوق حاوي چند غلط املايي مي باشد، بوي تهديد و اخذ حق السكوت از آن به مشام مي رسد.

تهديد كسي كه علاوه بر عضويت در گروه بشدت فرهيخته ي جناب قدسي، كشيدن ترمز دستي قطار مشهد - اصفهان را نيز در پرونده اش دارد، نمي تواند و نبايد از طرف مجامع انقلابي بي پاسخ بماند.

البته كارشناسان رسانه، اطلاع رساني زودهنگام و پر هجمه ي سيد حسين كليشادي در هيات شب جمعه را نيز در راستاي يك سناريوي از پيش طراحي شده ارزيابي كرده اند و اين اقدام فرافكنانه را قسمتي از پازل كليشادي - محموديان مي دانند.

با توجه به وقايع اخير و به منظور شفاف سازي و قطع طمع دشمنان قسم خورده ي جوانان انقلابي اين مرز و بوم و با كسب اجازه از مديريت مجموعه، بر آن شدم تا با انتشار بيانيه اي، دشمنان اين مجموعه را بار ديگر نااميد ساخته و شوكت انقلابي هيات را به رخ اين ديوان و ددان بكشم.

بسم الله الرحمن الرحيم

وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ

مردان و زنان بيهمسر را همسر دهيد و همچنين غلامان و كنيزان صالح و درستكارتان را، اگر فقير و تنگدست باشند خداوند آنان را از فضل خود بينياز مي‏سازد، خداوند واسع و آگاه است.

بدينوسيله مزدوج شدن خود در ايام با سعادت ولادت ام السبطين، حضرت زهرا سلام اله عليها را به محضر استاد گرانقدر حضرت حجه الاسلام باطني دام عزه، هيات هميشه در صحنه ي حضرت قاسم و امت حزب اله تبريك عرض نموده، براي همسر گرانقدر و خانواده ي محترمه ام از درگاه خداوند منان، صبر كثير و اجر جزيل خواهانم.

ضمنا به اطلاع امت خداجو مي رساند، وسيله ي اياب و ذهابي جهت عزيمت به جشن عقد اين حقير در كار نبوده و هزينه مراسمات عقد و عروسي صرف امور خيريه گرديد.

                                                             والسلام علي من التبع الهدي

          فاميل هاي خودم، خانومم اينا، سادات باطني و هيات نوجوانان قاسم ابن الحسن عليه السلام

پي نوشت :

1 - شوراي فرهنگي رو در غياب دبيرش، همچنان در اوج حفظ كنيد.

2 - اگر قرار شد با عيال بريم پارك، تو راهم ميام هيات و دو تا شام تبركي مي برم.

3 - ديگه كسي بيخود منو نه لايك كنه، نه اد. بنده ديگه متاهلم.

4 - به دليل روحيات خلاقانه اي كه دارم، فكر كنم خيلي زود برگردم به آغوش هيات. ديگه كمتر كسي حوصله ي آدماي متين و محجوب رو داره.

5 - آماده ي ارائه ي مشاوره بصورت صد در صد تضميني و رايگان هستم. (البته بعد از اينكه به سن قانوني رسيديد)

و در آخر...

دعام كنيد،

همتون رو مي بوسم.

سلام،هممون میدونیم که علی خلیلی مربی نوجوانان بوده...

حالا به دو مورد از خاطرات متربی هاش میپردازیم.

یکی از شاگردان شهید علی خلیلی:

1- مدتی از آشنایی من با علی آقا می گذشت. در طول این مدت همیشه توی کارهایم کمکم می کرد… طلبه ی نورانی و خاکی ای که مربی من شده بود، من رو به این فکر انداخته بود که طلبه بشم. بهش گفتم علی آقا میشه من هم طلبه بشم؟ بعد از کلی صحبت که باهام کرد و از تصمیمم مطمئن شد، افتاد دنبال کارهام. حتی هزینه ی ثبت نام رو هم خودش داد و تا آخر کار کنارم بود…

2- توی پیاده روی اربعین(شهید علی خلیلی، بعد از مجروح شدن، با وجود مصدومیت، دوبار در پیاده روی اربعین حسینی شرکت کرده بود) همه جا غذا میدن. رفتم غذا گرفتم و آوردم اما علی آقا نخورد. گفت: توی کربلا گوشت خوردن مکروهه. بیا بریم یه غذای دیگه بگیریم…

با سلام و تبریک عید خدمت سروران عزیز و گرامی همانطور که قبلا وعده داده بودم با سلسله مطالب پیرامون مهدویت و آخر الزمان در خدمت دوستان هستم . لازم به ذکر است مطالب به طور آماده از جایی گرفته نشده و گزیده ای از کتاب های موجود است.

قسمت اول:زندگینامه حضرت ولی عصر

(به ادامه مطلب بروید)

1.رسم زمانه ، رسم زمانه که میشنویم ، همین گذر تکراری تاریخ است ؛ خیلی وقت است که تا زمین به دور افلاک یک دور کامل می زند ، مردم جشن می گیرند و به یک دیگر تبریک می گویند . این زمانه است و رسمش اینست که بعد از هر عید یک قدم به آخرین قدم دنیا نزدیک میشویم و به دیدار باقی میشتابیم... بی تعارف !

2.اما همینطور یک جا نشستن و نگاه به این روندی که مدام میگذرد چه فایده ؟ ؛ به خودمان یادآوری کنیم آنچه بوده و اشتباه بوده ، چه حق الناس هایی که گردنمان بوده و چه حق الله هایی..

3.چه خاطری را - خدای ناکرده- آزرده ایم ، چه کینه ای بر دل داریم و چه ناپاکی هایی در زندگی داشته ایم ؛ نگاه میکنی دیوار خانه ات تمیز شده است ، آفرین چه زیبا ! ، نگاه میکنی پنجره و میز و کمد و قاب دیوار و دسته ی در و فرش هایتان و آذین های ساده که سفره تان باشد ، خیلی عالی است ... زیبا شده است. خوب دقت میکنی لکه ای بر دیوار باقی نمانده باشد ، بعد هم بیشتر حساس میشوی که اگر لکه ای بر شیشه و دیوار بنشیند بیشتر از قبل به چشم می خورد ، حالا هم یک نگاه به روح مان بکنیم. این خانه که میبینی اینهمه وقت و انرژی صرفش کردی سال دیگر که نه ، همین یک ماه دیگر باز کثیف می گردد و نیاز به مراقبه دارد ؛ آیا همینقدر محاسبه و مراقبه که هفته قبل از عید به پای نوروز تا 13 اش میریزیم ، یک ذره اش را برای جان مان خرج کرده ایم؟ ، سختی باید دید و نهایت این سختی آسانی است ، تازه خدا هم در راه کمکت می کند ؛ چه معامله خوبی .... آخرش هم سر افرازی

در سال 93 ، همانگونه که مراقبیم در و دیوار تمیزمان لک بر ندارد -دست کم-همان قدر هم به فکر نفس مان باشیم که باقی می ماند و عاقبت مان به چگونگی آن است.

در سال 93 ، سختی های به ظاهر دشوار زندگی را با کاشت تخم محبت و عشق به همنوع و دوستی های سالم و رفقایی غمسوز و صلاح اندیش که مانند یک برادر در تمام طول زندگی در کنار فکر و اندیشه آدمند ، بپوشانیم

در سال 93 ، خوب باشیم و خوب ببینیم ، حیاه طیبه فراموش نشود...

سال نو مبارک !!