عليرضاي دهقان عزيز، هم ديروز رفت تا نماينده اي باشد از طرف هيات نوجوانان قاسم ابن الحسن عليه السلام، در ميان خيل ميليوني زوار اباعبداله الحسين عليه السلام در كربلا.

عليرضا انشااله دعاگوي همه ي دوستان در روز عرفه در كربلا خواهد بود.

روزي كه در آن خداي مهربان قبل از اينكه به حجاج در صحراي عرفات نظر كند، به زوار امام حسين سلام الله عليه الطفات خواهد نمود.

ما هم به رسم رفاقت و محبت براي سلامتي عليرضا و همه ي مسافران كوي حضرت دوست، دست به دعا بلند مي كنيم با صلوات بر محمد و آل محمد ...

عين متن پيامك محمدحسين گلستان پرور را مي آورم :

با سلام ان شاالله فردا عازم حرم امن الهي و مدينه منوره هستم، ضمن خداحافظي، صميمانه تقاضاي حلاليت دارم.

نائب الزياره شما خواهم بود. خدانگهدار و التماس دعا (اگه خواستم برم مكه اينجوري پيام بدم خوبه؟!)

چهارشنبه 92/06/20 ساعت 14:39

پنجشنبه زنگ زدم به سيد مهدي محموديان از اعضاي گروه به شدت فرهيخته ي حاج سعيد.

مي گويد جمعه از كربلا برگشته ايم.

امشب دقيقا مي شود شب هفت شان...

بازگشت تاثر آميز اين عزيز فرهيخته را به جامعه ي فرهنگي كشور، تسليت عرض نموده و براي حاج سعيد قدسي از درگاه ايزد منان، صبر و اجر خواهانم.

آنهايي كه قسمت نظرات پست ها را پيگيري مي كنند، كم و بيش با اسم ابوالفضل رهسپار عباسي آشنا هستند.

آشنايي مان با ابوالفضل، برمي گردد به همين قسمت نظرات مطالب سايت هيات و اظهار محبت هاي گاه و بيگاه ايشان.

ابوالفضل متولد 1372 و دانشجوي دانشگاه فرهنگيان است.

ابوالفضل از اعضاي هيات عشاق الزهرا -سلام الله عليها- مسجد جواد الائمه -عليه السلام- منطقه ي جواديه ي تهرانپارس است.

هياتي فعال و با نشاط كه در قالب سه گروه اداره مي شود، يك گروه مقطع راهنمايي كه سرگروهش همين آقا ابوالفضل خودمان است و دو گروه بيرستاني به سر گروهي آقايان فريدي و اسكندرزاده.

نوشتاري كه در ادامه مي آيد، به قلم ابوالفضل -البته با كمي ويرايش- و شرح برنامه ي مشهد مردادماه امسال هيات عشاق الزهرا -سلام الله عليها- ي مسجد جوادالائمه است. ابوالفضل، مسئول فرهنگي برنامه ها بوده است.

حال و هوای عجیبی بود.

بچه ها یه کبوتر آورده بودند كه روز آخر برای وداع،  تو حرم رها کردیم. قبل از رها کردنش، دو تا از بچه ها در گوش کفتره برای آقا پیغام دادن.

اولین ورود هیئت ما هرسال از باب الجواده، چون آقاسید سعید ثابتی (مدیرهیئت)، معتقده آقا امام رضا روی پسرش خیلی حساسه (البته اعتقاد همه ماست).

با نوای السلام علیک یا علی ابن موسی رضا وارد حرم شدیم.خیلی از بچه ها در اولین دیدارشون با گنبد و حرم آقا، اشک از چشماشون جاری شد. یه سری هم مثل خودم شکه شده بودن.

در ادامه ي سفر، پارک وکیل آباد رفتیم و فوتبال بازی کردیم.

هرروز به مدت یک ساعت حلقه های معرفتی تو حسینیه داشتیم. وداع هم تو صحن گوهرشاد، روبه روی گنبدطلا برگزار شد.

هرشب هم، یک ساعتی هیئت و روضه وسینه زنی بود. امسال اردو 4 روز بود، بنابراین برای هرروز اردو اسمی گذاشتم تا موضوع مورد بحث هر روز، در حلقه های معرفتی مشخص باشد. روز اول قران و احکام، روز دوم فرهنگی و اجتماعی(جنگ نرم)، روز سوم دفاع مقدس و روز چهارم عترت و مهدویت.

برای هر روز عکس هایی چاپ کردم و به دیوار حسینیه زدم. برای روز دفاع مقدس که گونی (از اون گونیها که تو جنگ برای سنگر استفاده میکردن) و چفیه و پلاک و نارنجک پلاستیکی و... خریدیم و گوشه ای از حسینیه رو  با این چیزا تزئین کردیم.

سه گروه ده نفره به نام هاي شهيد باکری، شهيد برونسی و شهيد پلارک داشتیم. به بچه ها پک فرهنگی و نشریه هم دادیم.

به یک سری از افراد نمونه ي اردو هم جوایزی دادیم... .

زيارت قبول ؛

يعني زخم...

يعني زخم روي زخم...

يعني چشيدن ميوه ي ممنوعه و بيرون انداختنت از بهشت...

يعني هي از پشت سر نگاه كردن تا شايد از پشت شيشه ي ماشين، آسمان بهشت را ببيني...

زيارت قبول يعني ؛

يعني دل تنگي...

يعني بيچاره گي...

يعني هر شب تنهايي...

يعني ...

عكس نوشت : عكس مربوط به زيارت يكي مانده به آخر، رو به قبله، توي شبستان سمت چپ گوهرشاد...

آنقدر شده است كه جيب هايم پر از پول بوده است و پاي اتوبوس رفته ام و راهي نشده ام و آنقدرتر بوده كه آهي در بساط نداشته ام و رفته ام به پابوسش شاهانه. هميشه تا اتوبوس و قطار و هواپيما راه نيفتاده؛ دلم آرام نشده.

ايندفعه را نمي دانم. بين خوف و رجا گير كرده ام .بين مي شود ونمي شود.

فقط مي دانم دلم برايش تنگ شده است. همين و بس.

... و صداي عليرضاي افتخاري در گوشم مي پيچد كه؛

چون آهوي گمگشته به هر گوشه دوانم

تا دام در آغوش نگيرم نگرانم!

حوصله ي نوشتن مطلب تازه نبود. همان مطلب سال گذشته را به عينه آوردم. فقط عنوانش عوض شد. عكس را علي جويافر به انتخاب خودش آورده بود...

و حالا يكسال گذشته است از آن عكسي كه همه از آن خاطره داريم. امسال را توي عكسي باشيم، كه هم حرم داشته باشد و هم خاطره.... خدا مي داند.

فردا اتوبوسي هست كه راهي مشهد است. اتوبوسي كه براي تك تك مسافرهايش دعوت نامه فرستاده شده است.

اتوبوسي كه شايد هيچ كدام از صندلي هايش، جايي براي نشستن "من" نداشته باشد...

انگار لب هايم به زمزمه باز شده است...

هواتو كردم...

من حيرون تو اين روزا هواتو كردم...

دلم ... .

چه چرت و پرت هايي دارم مي نويسم. توي اوج خستگي سه ي بعدازظهر و يك دستي بدون پيش نويس تايپ كردن، بهتر از اين نمي شود...

محمد حسين رحيمي و عرفان ولي بك از زيارت مكه و مدينه برگشته اند. رحيمي را هنوز نيامده، دوستان پياده اش مي كنند و افطار شب بيست و يكم را به زور مهمانش مي شوند. عرفان را هنوز موفق نشده اند تا مهمانش شوند و زيارت قبول بگويند.

حاج سعيد قدسي هم از مشهدالرضا(ع) پيامك داده اند و نايب الزياره مان هستند.

تا يار كه را خواهد و ميلش به كه باشد ...

رفته بودند به پابوسي خاك پاي زوار اباعبدالله. اربعين را آنجا بودند و حالا برگشته اند، انشااله سالم و سلامت.

هر چند كه ما رفقاي خوبي برايشان نبوديم تا دعاگويشان باشيم در اين راه، لكن اين بزرگواران نمايندگان شايسته اي بودند از طرف هيات نوجوانان قاسم ابن الحسن(ع) در كربلاي معلا و انشااله به ياد ما و دعاگوي ما.

پس خالصانه به محضرشان عرضه مي داريم :

برادر بزرگوار جناب آقاي سيد علي قريشي، رفيق شفيق جناب آقاي سيدعلي رضوي و دوست ارجمند جناب آقاي اميرحسين فضيلي نژاد ؛

خداقوت، زيارت قبول و خاك پايتان سرمه ي چشمانمان.

در روز قيامت همه سرگشته ولي من / آسوده ميان صف زوار حسينم ...