گرامي داشت معلم و روزش (با چند روز تاخير)

به جاي مقدمه : در روايتي به نقل از اميرالمومنين عليه السلام آمده است؛ "مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً".

و ترجمه ي تحت الفظي اش مي شود، "هرکس مرا نکته ای آموزد، بنده خویش ساخته است".

بحث اين نكته بماند كه چون فقط رسول اكرم و ذات ربوبي حق معلم اميرالمومنين بودند، حضرت ادب بندگي مقابل باري تعالي و رسول معظمش بجا آوردند.

از اين مهم كه بگذريم،هر كس كه نكته اي بياموزدمان، طوق بندگي گردن مان انداخته است.

پس اولا بايد ببينيم شاگرد چه كسي شده ايم، چه باري به هر جهت و يا چه رسما؛

و ديگر اينكه ادب استاد – شاگردي را در محضر استاد رعايت كنيم.

و اما بعد؛

بنده ي حقير از طرف خود و ساير دوستان هيات نوجوانان قاسم ابن الحسن عليه السلام، مراتب تشكر و تكريم و سپاسگزاري را به محضر حضرت استاد گرانقدر، جناب حجه الاسلام سيد مهدي باطني دام عزه كه حقا حق استادي گردن اين كمتر از كم و ساير دوستان هيات دارند را عرضه مي دارم و از ساحت حضرتش بخاطر تحمل مصائب، سختي ها و به جان خريدن خطرات و رنج سفر در طول اين سالها، از خداوند قادر حكيم خواهانم كه خود از جناب حضرت استاد، تشكر نمايد كه به قول سعدي عليه الرحمه :

از دست و زبان که برآید            کز عهده ي شکرش به در آید

بنده همان به که ز تقصیر خویش       عذر به درگاه خدای آورد

و در ادامه تشكر ويژه دارم از تمامي عزيزاني كه در كسوت مربي در هيات نوجوانان حضرت قاسم انجام وظيفه مي كنند، بزرگواراني كه كمابيش از مشكلات و درگيري هاي روزمره و ضيق وقتشان آگاهم، ولي همچنان بانشاط و قبراق در كنار دوستان نوجوان حضور دارند و يار و غمخوار و رفيق گرمابه و گلستان عزيزان مان هستند.

سروران و نور چشمانم : كربلايي حسين رباني، كربلايي سعيد قدسي، كربلايي حسين شريعت، كربلايي حسين ملك احمدي، كربلايي ميثم قرباني، كربلايي سيد مهدي روحاني، كربلايي مهدي احمدي، كربلايي محمد برنجيان (استاد شخصي بنده در حوزه ي تواضع و اخلاص) و كربلايي مصطفي قديري.

دست بوس همه ي عزيزانم هستم...

ليله الرغائب كه گذشت. در باقي مانده ي ايام و ليالي ماه خدا به ياد هم و دعاگوي همديگر باشيم...