ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم...دل را به تو دادیم و دمی تاب نداریم...!!!
خدا را شکر به هر در و دیواری زدیم جایی ثابت و مناسب برای برگزاری جلسات هیئت پیدا نکردیم.و هر دفعه باید از این مکان به آن مکان خانه بر دوش بکشیم و نقل مکان کنیم. هرچند باید شکر نعمت کنیم و از خدای متعال به خاطر اعطای بی قید و شرط آستان قدس به هیئت ما(بدون هیچ چشم داشتی) تشکر کنیم. منتها به خاطر شرایط و نوع رفتارهای بچه های هیئت ، اینجا هم یک اخطار کله گنده به ما دادند که اگر بچه ها رفتارشان را اصلاح نکنند اخراج خواهیم شد..!!!
باید بریم سراغ سرچشمه و دستان خود را به آسمان بلند کنیم و از خدای متعال عاجزانه طلب کنیم که: ای خدای قادر متعال ، انک علی کل شیئ قدیر. تو برای ما از فضل و کرم خودت یک مکان مناسب که جوابگوی کار ما باشد بفرست.
نمیخواهیم هیئت خودمان را با بقیه مراکز فرهنگی مقایسه کنیم ولی یکی از شروط پیشرفت کیفی و کمی مراکز فرهنگی ، مکان ثابت و مناسب بوده که بتوانند با برنامه ریزی بلند مدت در یک مکان ثابت به اهداف خودشون برسند.
به هر حال ما که پیر شدیم! شما که جوانید و پر انرژی و دعای شما به درگاه خدا ارج و قربی دارد دعا کنید که خداوند درهای رحمت خودش را برای مکان هیئت بیشتر باز کند...